Dank jullie wel!

Bijna oktober…… Bijna een jaar voorbij. Bijna oktober……….Een jaar waarin we bang waren, waarin ik ziek was. Een jaar waar je nooit voor kiest. Niemand wil kanker, niemand. Maar toch ook een jaar waar we dankbaar voor zijn. Dankbaar en misschien ook wel een beetje trots op zijn. Hoe we het gedaan hebben en dat we het gedaan hebben. Een jaar dat ons “rijker” heeft gemaakt.

De zomer was fantastisch. De zomer was zoals ik had gehoopt. De zomer was mooier dan ooit. Alles is mooier, alles is beter. Vóór BarbaBella was ik zielsgelukkig, genoot ik van het leven. En toch…….. toch genieten we nu anders, intenser, mooier, beter. Het leven is beter, ons leven is beter.

Bijna oktober, bijna een jaar voorbij. Bijna, maar niet voordat ik terugblik naar het meest onwerkelijke jaar uit mijn leven. Bijna, maar niet voordat ik iedereen enorm bedankt heb. Bijna oktober......... Dank jullie wel. Dank jullie wel dat jullie ons door dit jaar heen geholpen hebben. Dank jullie wel voor alle reacties op Birdblok. Dank jullie wel voor al het meeleven, de bloemen, de kaarten, de mails, de smsjes. Dank jullie wel voor de bezoekjes, de cadeautjes. 422 kaarten, 356 reacties op BirdBlok, 30 bossen bloemen, 25 cadeaus, van een Feel-Good pakketje tot een Vogelhuisje. Van fruitmanden tot een heus kunstwerk, van cd's tot flessen wijn, van tekening tot boeken, van een agenda tot een Zeeuws shirt. Ontelbare mailtjes, nog meer smsjes en het vaakst: "Hoe gaat het met je, met jullie?" Het was ongelofelijk warm, het deed ons ongelofelijk goed. Dank jullie wel.........

Het jaar begon in Italië, toen Roof en ik onder het mom van heimwee eerder wegreden uit ons Italië. Toen Roof en ik zeker wilden weten of die bobbel, of BarbaBella, oké was. 16 september 2008 zaten we na wat onderzoeken in het ziekenhuis op die zonnige dinsdagochtend bij de huisarts, vloeiden er tranen en was er ongeloof bij de woorden: "Maringe, het is borstkanker"..........

Bedankt huisarts Karin, niet voor de boodschap, maar wel voor de manier waarop. Rustig en vol vertrouwen. Bedankt Ziekenhuis Walcheren. Vlissingen heeft inderdaad meer dan alleen de boulevard, namelijk ons ziekenhuis. Bedankt Wanda, dat we onszelf konden zijn nadat we nog een beetje onwennig op de rode stoeltjes zaten te wachten en benieuwd waren hoe Dr. TT eruit zou zien. Judith en Inge, voor jullie warme opvang en vakkundigheid, iedere keer maar weer. Succes op 14 oktober, bij het inloopsymposium "Zorgen rondom borstkanker". Denk dat ik weer even kom, in elk geval bij de spreekster om 10.30 uur ;)

Zeker bedankt Dr. TT., voor uw magnifieke uitleg, uw geduld en uw subtiele streepje dat nu mijn rechterborst bedekt. Voor mij was het liefde op het eerste gezicht. Uw uitstraling was genoeg om er zeker van te zijn dat alles goed zou komen. Bedankt ook dat u een half uur voor de operatie, toen ik nucleair lag te wezen in de hoop dat het radioactieve spuitje de goede poortwachter zou aanwijzen, even langs kwam om me sterkte te wensen. En heel erg bedankt dat u vijf minuten na de operatie naar een bange, gespannen Roof belde om te zeggen: “Alles is goed gegaan, de operatie is gelukt”.

Bedankt afdeling Oost 3, daar waar ik werd opgenomen en wakker werd met veel verband, drainen en een bloederige fles, maar wel een mooi plaatsje bij het raam kreeg omdat ik best zielig was. Bedankt Recovery, Harro en Winanda, dat ik wakker werd uit mijn narcose. Is toch spannend........ zo'n narcose en dat ik bij het tellen tot tien bij vijf al vertrokken was. Bedankt Mammacareverpleegkundigen, voor alles, maar vooral hoe we samen het moment beleefden dat het verband eraf ging en de platte borst werkelijkheid werd. Bedankt zuster Nicole, dat je die twee nachten zingend over de gangen liep. Voor jou waarschijnlijk heel gewoon, maar voor mij toen o zo fijn. Bedankt zuster Hanneke, voor de extra maaltijden voor Roof, niemand hoeft het te weten……….

Bedankt Zeeuwse Bibliotheek en Provincie Zeeland voor de enorme bossen bloemen die ons huis sierden toen we met ons koffertje weer thuis kwamen. Bedankt Citybloem en bedankt Frans van Pluk de Dag, dat jullie toch altijd mijn smaak kennen en ervoor zorgden dat iedere bos die bezorgd werd naar mijn zin was. Bedankt dus aan iedereen die ons bloemen hebben gegeven. Bedankt voor iedereen die ons die dagen belde, mailde, smste of een kaart stuurde.

Bedankt Avro, bedankt Chantal Janzsen dat jullie op de dag dat ik thuiskwam uit het ziekenhuis het televisiegala met de uitreiking van de PinkRibbon Award uitzonden. Bedankt, want vanaf dat moment wist ik dat ik volgend jaar die award zou winnen. Bedankt ook Blof, voor het uitbrengen van jullie CD met als titel Oktober. Mooier kon niet. Bedankt collega Johan, van wie ik hem kreeg. Bedankt lezers van hoofdstuk 1, BirdBorst. Dat jullie me het vertrouwen gaven door te gaan met schrijven. Iedere keer opnieuw kon ik een periode afsluiten door een blogpost te schrijven en deden de reacties erop meer dan goed. Iedere keer opnieuw was het leuk om te kijken wie er eentje bijgeplaatst had. Hoe ziek ik soms ook was, reacties lezen kon ik. Dank jullie wel dus! Collega's, vrienden en familie. Dank ook iedereen die ik eigenlijk niet ken, maar alleen digitaal heb ontmoet. Bijzonder.

Bedankt Fysio Von, niet voor het vervelende gevoel dat je gaf als je het litteken masseerde, maar wel voor het wegnemen van de vreselijke zenuwpijn en het sterk maken van mijn arm. Dank je wel Jolanda van kapper de Jonge, voor je eerlijkheid. En ja, je had gelijk, ook al wilde ik per sé twee pruiken, ik ben geen pruikenmens...... Bedankt TNT-post, dat jullie iedere dag kaarten bezorgden die me vrolijk maakte, waar ik stil van werd, die mooie, echte woorden bevatten. Kaarten van familie en vrienden. Van collega's en collega's en nog eens collega's. Van kennissen en van mensen die ik niet eens kende. Dank jullie wel!

Bedankt ook Marleen en Roland van Rondvaart Middelburg. Iedere dag, soms was ik zo misselijk als een hond, maar jullie zwaaiden altijd even enthousiast naar me, als ik met mijn OranjeMiddelburg tas voorbij liep. Jullie vrolijkheid gaf me iedere keer een extra impuls. Bedankt ook collega's van Impuls. Reken maar dat ik er volgend jaar weer gewoon bij ben!

Bedankt Ilse. Heel erg bedankt Ilse. Wat had ik zonder je gemoeten? Hoe anders was het geweest? Bedankt, niet voor dat je ook kanker kreeg, maar wel voor het feit, nu je het toch kreeg dat het niet een jaar eerder of een jaar later was, maar gewoon tegelijk. "That's what friends are for".

Bedankt afdeling Oost 4, daar waar de dagbehandeling zit, de chemokamer. Een hele speciale dank voor zuster Dennis. Voor je uitleg over de Fec-kuren, voor het feit dat je "zakelijk" was als ik weer eens de waarheid wilde ontvluchtte en er met een stevige lach vanaf wilde komen. Bedankt voor je prikken, voor de infuusnaald, voor het aanhangen van de zakken. Weet je, omdat het een jaar geleden is ben ik er erg veel mee bezig, beleef ik veel weer opnieuw. Vaak hebben Roof en ik de laatste weken tegen elkaar gezegd; "Weet je nog? Vorig jaar rond deze tijd.......... " Vorig jaar rond deze tijd liepen we bijvoorbeeld ook te winkelen in Breda. Toen kochten we voor meer dan 100 euro aan petjes en sjaals omdat we wisten dat ik kaal ging worden. Bij alles wat we doen denken we terug aan het afgelopen kankerjaar. En als we dan in bed liggen en ik voor de zoveelste nacht achter elkaar weer niet kan slapen omdat ik alles zo opnieuw beleef en Roof me over mijn rug wrijft in de hoop dat ik weer wegdroom, weet je, dan denk ik vaak aan wat nu het allerergste is geweest. Wat ik als allerergst heb ervaren. Of dat het feit is dat ik nog maar één borst heb. Of toch het verliezen van mijn lange bruine haren. Of was dat het ziek zijn. Dan denk ik daaraan en sinds vannacht weet ik het. Vannacht lag ik weer twee uur wakker. Vannacht heb ik Roof behoorlijk laten schrikken, want vannacht kwam ik doodleuk met een ontbijtje op bed aanzetten. Kopje thee erbij, de eeuwige eierkoek en een kussen vol tranen. Vannacht heb ik Roof om 3 uur met een kopje thee verteld dat ik zeker weet dat ik de zes momenten, de zes momenten waarin het infuus voor de chemokuur werd aangeprikt het allerergste vond. Het feit dat je ziet dat de zakken met vloeistof in twee uur leegraken, maar weet dat de inhoud via je aderen je lichaam ingaat. Weet dat die zakken nodig zijn om beter te worden, maar ook weet dat die zakken je zo zwak, misselijk, kaal, kwetsbaar en ziek gaan maken. Dat gevoel is niet te omschrijven. Nog steeds niet. Nog steeds word ik misselijk bij het zien van een raket. Nog steeds zit dat beeld van die infuusnaald in mijn hoofd en krijg ik het er niet uit. Maar weet je, zuster Dennis.... Het was zo fijn dat jij het deed, met al je zorg, met al je liefde. Bedankt dus zuster Dennis dat je het meest erge van het afgelopen jaar draagbaar wist te maken.

Bedankt Carla, voor het altijd zorgen dat ik samen met Iels kon. Bedankt ook dat je steevast op mijn kaartje zette: "Mevr. Vogel, stoel 1". Ook al was stoel 1 best eens bezet, het feit dat ik hem van jou kreeg toegewezen voelde heerlijk.

Bedankt ook Dr. Leon. Jeeh, wat had ik zonder gemoeten. Bedankt dat u me mezelf liet zijn. Voor het lachen, voor het huilen. Dr. Leon, mijn Dr. Leon en de Dr. Leon van mijn moeder die minstens zo gek op u was als ik. Dr. Leon......... ineens realiseer ik me dat ik u niet eens een afscheidscadeautje heb gebracht, zoals ik dat wel aan Dr. TT heb gedaan en aan Oost 3 en aan Oost 4. Weet je wat, Dr. Leon, aanstaande vrijdag loop ik de ladiesrun van Zoutelande. Ga ik om 18.00 uur van start en kom ik over de eindstreep, niet alleen van die tien kilometer, maar vooral over de eindstreep van een kankerjaar. En omdat we allebei van sporten houden, is die overwinning voor u. Dank u wel Dr. Leon. Dank u wel, dat ik überhaupt nog kan hardlopen.

Dank je wel Gwen, dat je met een subtiel gesprekje een knop bij me omzette en ik besloot te stoppen met roken. Voelt beter, niet meer roken. Dank je wel Carola van Studio Kim, dat je, toen het uitvallen van mijn haar teveel werd, toen de plukken op mijn kussen lagen, het doucheputje niet meer doorliep, dat je het kaalscheren gewoon bij ons thuis deed. Niemand die mijn tranen zag, niemand die meekeek. Dank je wel Marioos, dat we samen in de Schouwburg zaten. Iedereen lachend om Brigitte Kaandorp en jij alleen maar geruststellend naar me keek en zei dat mijn cavia prachtig was, dat niemand het kon zien. Bedankt dus, niet alleen voor die avond waarop ook ik zowaar kon lachen, maar gewoon door er te zijn. Bedankt ook dochters van Marioos, jullie zijn kanjers.

Bedankt schoonzus M. Natuurlijk voor “le Garage”, maar vooral omdat, als ik na zo’n misselijke chemo zin kreeg in een appelflap en je op de meest onmogelijke momenten smste met een volgend vreemd verzoek je de bestelling zonder enig mokken en met je eeuwig vriendelijke lach meteen kwam brengen........

Bedankt aan alle Roovertjes. Zeker ook voor het bijzondere Kerstdiner. Met z'n zeventienen rond de gourmettafel, inclusief Remi. Ik was plat, kaal en dik. Ziek, en vooral moe, maar wat hadden Roof en ik een geweldige kerst. Familie Roovers, jullie zijn top!

Bedankt Margriet, dat je naast je eigen verdriet als beste mijn bloed prikte. Jouw prikken waren geen prikken!

Bedankt Ennie, voor alle pannen soep, je vriendschap en de onvergetelijke week in de Dolomieten. Bedankt Henk en Marleen voor de speciale wandeling in Oranjezon. Bedankt buren, wat moesten we zonder jullie. Bedankt Sam en Fitz, dat jullie ondanks alle vieze stinkmedicijnen gewoon over mijn kussen liepen, knorden en kopjes gaven als nooit te voren. Bedankt Babette, voor het helemaal naar de zin maken van onze slaapkamer. Bedankt Mia, dat je ondanks je eigen verdriet er altijd voor me bent. Bedankt Gaetano, omdat alleen jij pasta's kunt maken die zelfs na een chemokuur lekker smaken.

Bedankt papa en mama. Voor de kracht die ik van jullie kreeg. Zonder de gedachte aan jullie, mijn dagelijkse bezoekjes aan jullie graf, het stilzijn bij en met jullie had ik het niet gekund. Dank julie wel papa en mama dat jullie er ook voor gezorgd hebben dat ik de allerliefste zus heb en de alleliefste broer. Dat jullie ons gezin zo gemaakt hebben zoals het is. "Albert Vogel, Rijk door te geven, bijzonder is alles. Annie Vogel-Moens, Sterk in alles, ons gezin, haar leven. Weggevlogen, maar altijd dichtbij". Dank jullie wel.

Dank schoonzus Anja dat ik iedere vrijdag na een chemokuur, als Roof weer naar haar werk moest, bij je op de bank mocht liggen en dat je me verwende. Dank voor de onvergetelijke momenten op de bevroren vesten van Middelburg. Dank jullie wel, familie FA Vogel. Dank aan alle Vogels. Tantes, ooms, neven en nichten. Wat is familie belangrijk............! Jullie hebben ons zoveel gegeven. Dank nichtjes, dank nichtjes en neefjes van Roof. Dank Marian dat je zo heerlijk mijn voeten masseerde. Dank Tante Door voor de appeltaarten. Dank Coby, dank Marianne. Dank Tante Ans. Dank ouders van Colette, Lenny en Herman. Dank tante Ria en ome Jan. Dank Danielle, Dank Mirre. Dank Alice, Rienie, Gerard..........Dank, het liefst zou ik alle namen opnoemen, maar dan ga ik mensen vergeten en dat wil ik niet.

Wie ik niet vergeet is Grote Zus. Dank je wel Grote Zus, dank je wel voor te zijn wie je bent.
Bedankt dokter Kerseboom voor het resultaat van uw onderzoek. Wie weet had ik nu in het ziekenhuis moeten liggen. Even de eierstokken verwijderen, maar die stokken mogen blijven zitten. Heerlijk idee.

Bedankt Colette, dat je me hebt leren vechten als een leeuw. Ik heb ons liedje vaak gedraaid...... "You've got a friend". In oktober is het tien jaar geleden dat je bent gestorven, God, wat mis ik je........ Bedankt collega's, dat ik zo velen van jullie ook op een andere manier heb leren kennen. Jullie zijn geweldig voor ons geweest, echt! Net als de collega's van Peet. Ongelofelijk, wat een reacties en kaarten hebben wij ontvangen. Ze kunnen nog zoveel over ambtenaren zeggen, meelevend zijn ze wel! Dank, dank, dank!

Dank apotheek van Hummelen voor al die gore medicijnen. Wat een toestand. Ik had er een GFT-bak tot de nok toe mee kunnen vullen, maar ik heb ze zelf ingenomen. Hmmmmmm. Dank ook voor de hormoonpillen die ik nog steeds dagelijks slik. Nee, ze zijn niet vies. Ze helpen........ ze helpen me dagelijks aan opvliegers, aan droge slijmvliezen, aan een stroom van emoties. Dank jullie wel voor al die klotebijverschijnselen van die pillen, maar vooral dat ze ervoor zorgen dat er geen kanker meer wordt aangemaakt, geen nieuwe bobbels, geen nieuwe tumoren. Leve de hormoonpillen.

Bedankt Lia voor de wandeling in Overduin. Bedankt Herstel&Balans, aan Nanda, dat je me het vertrouwen gaf dat ik weer kon sporten. Aan Ingrid, dat ik leerde praten over mijn ziekte, mijn emoties niet meer wegduwde en dat ik begrijp dat het niet erg is om bang te zijn. Bedankt Leny, Hanny, Marja, Angela en Iels dat we deze tien weken zo mooi beleefd hebben. Bedankt Arboarts, dat u me helpt op de werkweg terug. Het zal niet lang meer duren of we nemen afscheid van elkaar. Niet omdat ik u niet aardig vind, maar wel omdat het goed met me gaat en ik me inmiddels weer als een vis in het water voel in de grootste bibliotheek van Zeeland en de mooiste van Nederland, de Zeeuwse Bibliotheek. Bedankt Carina voor de geweldige week in de Dolomieten. Graziemille....... In het begin was het eng, met één Dolemietje in de sauna te zitten, zweetpareltjes over mijn litteken, maar dat was maar één keer.

Bedankt diëtiste Jolanda, dat je mij hebt doen beseffen dat 3 kilo in de week afvallen geen enkele nut heeft. En dat je de drijvende kracht was achter die veertien kilo tot nu toe. Nog twee te gaan, maar zoals afgesproken, dat lukt! Bedankt ook collega Mieke voor al die lekkere bakjes koffie na afloop van een ziekenhuisbezoek. Zo werden ze ineens stukken leuker. Bedankt Onze lieve Heer, dat ik weer wat meer vertrouwen in u kreeg en veel steun heb gehad aan u en aan alle kaarsjes die voor me zijn gebrand. Bedankt organisatie van de Zeeuwse kustmarathon, op de eerste plaats voor dit heerlijke evenement, maar vooral dat ik mag deelnemen en aanstaande vrijdag symbolisch de finish ga halen. Bedankt Ron, zwager sportmaat, die zoals altijd weer uren met me trainde. Bedankt mensen van het strand, voor de onvergetelijke barbeque, de prachtige zonsondergang. Bedankt mensen van Dishoek. Bedankt zomer. Je was fantastisch, beter kon niet.

Bedankt Mieke, dat je mijn laatste doel verwezenlijkte. Een mooie foto. Een foto om trots op te zijn. Hoe ik nu ben, hoe ik me nu voel. Sterk, krachtig, niet wetend wat de toekomst brengt. "Doorzichtig".
Bedankt Roof dat je onvoorwaardelijk van me houdt, dat je er iedere dag, iedere minuut, iedere seconde voor me was. En dat ik weet dat je er altijd voor me zal zijn. Nu, later, gewoon altijd. En bedankt dat je deze foto maakte.................. Eigenlijk vind ik dat ik wel een hondje verdiend heb ;)

Bijna oktober, bijna een jaar voorbij. Ik voel me sterk, krachtig, beter. Bijna oktober, bijna de maand van de borstkanker. Overal duikt het Pink Ribbon teken weer op. Overal. En zeker in de etalage bij Pluk de dag. Dank je wel, Frans. Dank je wel ook café Bommel dat je mij de kans geeft om dit jaar op een bijzondere manier af te sluiten. Dat mijn café, het café van Peter, die de strijd helaas niet won, dat ons café de strijd tegen borstkanker steunt. Café Bommel, waar Roof en ik zo graag zijn, waar we getrouwd zijn en ik samen met Ilse zulke fijne momenten heb beleefd in de dagen dat we ons goed voelden.

Ik heb me op BirdBlok altijd heel bloot gegeven, heb me kwetsbaar opgesteld en kreeg daar veel voor terug. In oktober, een jaar later, oktober, de maand van de bosrstkanker ga ik mezelf nog bloter geven. Bloter dan ooit. Mieke Wijnen Fotografie heeft een fotoreportage van ons gemaakt. Van Iels en mij. "Boezemvriendinnen". Een statement tegen borstkanker voor al die vrouwen die ons voorgegaan zijn, voor al die vrouwen die het niet gehaald hebben, voor hen die het nog krijgen. Een statement tegen borstkanker, maar ook omdat ik trots ben op de manier hoe we dit jaar overwonnen hebben. Hoe ik de strijd tegen BarbaBella gestreden heb, samen met jullie, samen met Roof. Vrijdag kom ik symbolisch over de finish en zondag opent Mieke Wijnen in café Bommel onze fotoexpositie. Roof en ik zouden het fijn vinden als jij daarbij bent.

Zondag 4 oktober tussen 16.00 uur en 18.00 uur willen we het jaar afsluiten en jullie tracteren op een borrel.

Geen toespraken, geen bloemen, geen cadeaus.Wij willen jullie bedanken! Misschien zijn we met z'n tienen, misschien met z'n honderden.We weten niet wie BirdBlok allemaal leest........We willen vooral een ongedwongen sfeer. Pluk de dag..........We huren de Bommel dan ook niet af, gaan niet van te voren vragen of je je wilt aanmelden, maar om het voor het personeel van Bommel overzichtelijk te houden en ervoor te zorgen dat iemand die niet voor ons komt ook niets krijgt ;) ........ daarvoor willen we vragen of je die dag een roze accent wilt dragen.Een blouse, een shirt, een strikje. Misschien een roze BH, al is het misschien een vreemd zicht als je die toont bij het bestellen, doe maar niet dus. Voor ons part een stukje roze papier in je binnenzak.........Pink zal in elk geval overheersen. Is het niet door jullie dan is het wel door de foto's aan de wand.

Hopelijk tot zondag, want geloof ons als we zeggen dat iedere vorm van meeleven ontzettend veel voor ons betekend heeft!
Ik ben beter, ik heb gewonnen,
Dank jullie wel,
Bird